Zaterdag is de favoriete dag van Kim en haar kinderen. “Samen met mijn zoontje Bodie en dochtertje Lulu struin ik het hele dorp door. Doordeweeks ga ik snel en makkelijk naar de supermarkt, maar in het weekend neem ik graag de tijd om alle speciaalzaakjes af te gaan. Gezellig met z’n drietjes gaan we dan naar de slager, kaasboer, bakker en groenteman. Sinds mijn vriend bij ons weg is, plan ik de weekenden wat voller. Zo’n uitgebreide tour langs alle winkels is een fijne invulling van de zaterdagochtend. Maar afgelopen weekend hadden we nogal een vreemde situatie rondom een plakje worst.”

Alleen

Bodie is 4 jaar en Lulu 2 jaar oud. Rond de eerste verjaardag van Lulu verliet de vriend van Kim het gezinshuis. “Sinds de kinderen was onze relatie niet zoals hij vroeger was. Mijn inmiddels ex partner had het er moeilijk mee dat we niet meer spontaan konden doen waar we zin in hadden. Achteraf denk ik dat hij nog helemaal niet toe was aan kinderen. Van de één op de andere dag besloot hij dat het klaar was. Hij pakte zijn spullen en trok bij zijn ouders in. Ik bleef alleen achter met een peuter en een baby.”

Sfeer is warm

De ex van Kim woont niet lang bij zijn ouders op zolder. “Binnen no-time had hij een nieuwe vriendin. In het begin kwam hij twee keer per week bij ons langs, maar dat werd steeds minder. Inmiddels zien de kinderen hem nog maar één weekend per maand. In het begin was ik daar heel verdrietig over, maar tegenwoordig zie ik er ook wel de voordelen van in. Het is niet leuk voor de kinderen dat hun vader zo afwezig is, maar bij ons thuis is het altijd gezellig en de sfeer is warm.”

Plakje worst

Omdat Kim nu zo goed als alles alleen moet doen, vindt ze een duidelijke routine prettig. “Die winkelochtenden op zaterdag horen daar helemaal bij. Samen met de kids loop ik het dorp in, halen we croissantjes, drinken een koffietje en slaan de weekendboodschappen in. Bij de bakker krijgen Bodie en Lulu altijd een koekje en bij de groenteboer een mandarijntje. Van de slager krijgen ze een plakje worst. Mede door deze lekkernijen wordt zo’n ochtend gewoon heel feestelijk.”

Wie vraagt…

Vorige week liep de ochtend wat minder gezellig af. “Toen ik aan het afrekenen was bij de slager, merkte Bodie op dat ze geen plakje worst hadden gehad. ‘Mag ik een plakje worst alstublieft?’, vroeg hij helemaal op eigen initiatief aan de meneer achter de toonbank. ‘Nee. Kindjes die vragen worden overgeslagen’, was daarop zijn antwoord. Ik moest lachen en zei tegen Bodie dat het netter is om gewoon zijn beurt af te wachten, maar dat ik wel vond dat hij het keurig had gevraagd. Maar waar ik had verwacht dat de slager lekker mee zou lachen, draaide de man zich om en liep weg om een andere klant te helpen.”

Twee huilende kinderen

De kinderen van Kim barsten in huilen uit. “Bodie schrok enorm van de reactie van de man en was daarnaast ook teleurgesteld dat hij geen worstje kreeg. Ook Lulu zette het op een krijsen, volgens mij vooral omdat ze zag dat Bodie zo van slag was. Ik was nog licht in shock om de toch wel nare toon van de slager. Met twee huilende kinderen ben ik naar buiten gelopen.”

Heel fatsoenlijk

Kim begrijpt de slager natuurlijk wel. Het is ook niet netjes om naar plakjes worst te vragen. “Aan de andere kant denk ik: joh, het is een kind van vier. Hij moet toch leren dat het beleefder is om af te wachten of hij iets krijgt. En daarbij; hij vroeg het heel fatsoenlijk.” Wanneer Kim voor de slager de fietsjes van de kids klaarzet, komt er een oudere dame naar ze toe. “Ik hoorde wat er gebeurde. Dat vond ik zo flauw, dat ik wat lekkers heb gekocht voor de kinderen.” De mevrouw drukt Kim een hele grillworst in haar handen en knipoogt naar Bodie. “Omdat je het zo netjes vroeg.”

Anders reageren

Of Kim volgende week weer teruggaat naar de slager, weet ze nog niet. “Ik kom daar al jaren en nog nooit heb ik zoiets meegemaakt. Toen mijn ex net bij ons weg was, kon ik ook anders op dingen reageren dan normaal. Sindsdien probeer ik me in te leven in de situatie van een ander. Toch vind ik dit lastig, vooral omdat dit gericht was op Bodie. Als hij mij streng had toegesproken had ik dat niet zo erg gevonden, maar omdat het over mijn kindje gaat vind ik het lastig.”

Afbeelding: Nathan Dumlao via Unsplash

Niet meer met haar zoontjes naar de supermarkt: “Ze zetten de boel op stelten”

Nadine gaat niet meer met haar zoontjes naar de supermarkt

De supermarkt is een plek vol verleiding en het is voor de meeste mensen dan ook niet makkelijk om er doorheen te lopen, zónder een aantal impulsaankopen te doen. Als volwassene weet je dat de winkels zo zijn ingericht dat jij zo veel mogelijk spullen koopt. Kinderen realiseren zich dit nog niet en ze vallen dan ook keihard voor alle felgekleurde verpakkingen die op hun ooghoogte zijn uitgestald. Het gevolg? Het liefst zouden ze alles mee naar huis nemen. Dit kan natuurlijk niet. Helaas zijn de kinderen het hier niet altijd mee eens. Nadine gaat niet meer met haar zoontjes naar de supermarkt. De discussies in de supermarkt liepen zo hoog op dat ze haar zoontjes Kay (2 jaar) en Jim (4 jaar) niet meer meeneemt.

“Soms ben ik jaloers op moeders die gezellig met hun kinderen uit lunchen kunnen. Op social media zie ik maar wat vaak picture perfect gezinnetjes die fijn samen op pad zijn”, vertelt Nadine. “Bij ons is dat echt ondenkbaar; een etentje op het terras of een koffietje bij die hippe koffiebar. Onze jongens zitten vol energie en stilzitten is dan ook niet aan ze besteed. Binnen no time zetten ze de hele boel op stelten…….. Lees verder!            ”