Nienke: ‘Ik erger me mateloos aan het verwende dochtertje van mijn vriendin dat niks lust’

Al jaren komt Nienke haar beste vriendin Ellen op vrijdagavond bij haar eten. “En nu Ellen een dochtertje van 8 heeft, komt ze nog steeds. Was nooit een probleem tot nu: Liv vindt alles wat ik klaarmaak vies en steekt dat niet onder stoelen of banken.”

Nienke en Ellen zijn sinds de basisschool onafscheidelijk. Vriendinnen die elkaar door dik en dun steunen en elkaar oprapen en afstoffen als de één onderuit gaat. “Op mijn ouders na heb ik met niemand zo’n band als met Ellen. Grappend zeg ik wel eens tegen haar: ‘het is jammer dat je geen man bent, anders was ik zo met je getrouwd’.” Na de basisschool gingen de vriendinnen naar de zelfde havo en daarna gingen ze ieder hun eigen gang.

Het contact verwaterde

“Ellen besloot een tussenjaar te nemen om te gaan reizen en ik kon niet wachten om een marketing en communicatie-studie op te pakken. Toen Ellen haar rugzak op haar rug deed, bracht ik haar naar Schiphol en we hebben zo vreselijk gehuild. Een jaar lang zonder mijn bestie, hoe moest ik dat overleven. Gelukkig liet Ellen regelmatig iets horen maar naarmate het jaar vestreek, werd het contact iets minder. Dat vond ik niet erg; ik was immers druk met mijn studie en maakte vrienden met studiegenoten. Bovendien had ik een bijbaantje in de horeca en sportte veel, dus mijn dagen waren flink gevuld.”

Er was iets veranderd

Als Ellen terugkomt van haar wereldreis, zit ze bomvol verhalen. “Ik was zo blij dat ze er was, ik had haar echt enorm gemist. Zij mij ook, maar ik merkte dat er iets was veranderd. Alsof we weer aan elkaar moesten wennen. Tijdens haar afwezigheid had ik natuurlijk mijn leven gevuld met anderen en die wilde ik niet zomaar aan de kant zetten. Maar het was geen probleem, Ellen probeerde haar leven in Nederland weer op te pakken en vond een baan in de horeca om mee te beginnen. Ze wist nog niet welke studie ze wilde doen en uiteindelijk is daarvan niets gekomen.”

Zwanger van de kok

Het pad van Ellen kronkelde niet naar de universiteit maar naar de wereld van luiers, gebroken nachten en baby’s. “Vol geuren en kleuren vertelde El steeds over John, de kok van het restaurant waar ze werkte. Ik zag aan haar gezicht dat ze verliefd was geworden op die man. Ik had het bij het rechte eind; al snel kreeg ze een relatie. Toen ze zes maanden bij elkaar waren, werd ze ongepland zwanger. Ik was de eerste aan wie ze het vertelde. Ze was vertwijfeld, dit kindje was zeer welkom maar niet gepland. Zou haar relatie met John standhouden? Zou ze wel een goede moeder zijn? We hebben veel gesprekken erover gevoerd en ze besloot het kindje te houden.”

De kok ging er vandoor

Een jaar na de geboorte van dochtertje Liv, gaat het mis en geeft John aan niet meer verder te willen. “Nou, daar zat ze dan. Een baan in de horeca, een dochtertje van net een jaar en een verhuizing in het vooruitzicht.” Nienke helpt haar vriendin met verhuizen, past op als het nodig is en is een echte steun voor haar vriendin. “Om Ellen te ontlasten hadden we afgesproken dat ze elke vrijdagavond bij me komt eten. Dat doen we al jaren en dat is altijd gezellig. Zo zien we elkaar minimaal één keer in de week en kunnen we lekker bijkletsen. Bovendien zag ik Liv zo ook regelmatig. Ik heb zelf geen relatie en geen kinderen en vond het leuk om zo’n klein meiske in mijn omgeving te hebben.”

‘Ieuw dat vind ik smerig!’

Liv is graag bij Nienke en tot voor kort was er geen vuiltje aan de lucht. Maar nu het meisje acht is vindt ze opeens alles dat Nienke op de vrijdagavond voorschotelt vies. “De laatste tijd hoor ik alleen maar: ‘wat is dat? O, dat vind ik heel smerig, ieuw!’. In het begin trok ik me er niets van aan, maar dat lukt me niet meer. Ik vind het zo onfatsoenlijk en word er boos om. Dat wil ik niet, want ik wil de goede band die ik met Liv heb niet beschadigen. Telkens als ze zo’n opmerking over mijn kookkunsten maak, kijk ik Ellen aan, maar zij grijpt niet in.”

Joh, het is nog maar een kind

Omdat Nienke het erg ongemakkelijk vindt en het haar in de weg staat om uit te kijken naar de vrijdagavonden, gaat ze het gesprek met haar vriendin aan. “Vond ik natuurlijk hartstikke moeilijk want ja, kritiek op je kind krijgen van een ander lijkt me best lastig. Toch besloot ik het te doen. Ellen was heel verbaasd en vond dat ik het allemaal opblies. Liv was nog maar een kind, wat verwachtte ik nou? Ook legde ze me uit dat kinderen nou eenmaal heel eerlijk zijn en niet alles lusten. Dat klopt en dat begrijp ik ook, maar ik vind dat Ellen als moeder moet ingrijpen. Haar dochter moet uitleggen dat je dat zo niet kan zeggen, dat je mensen daar mee kunt beledigen.”

Ik heb er geen zin meer in

Het gesprek levert eigenlijk niet meer dan ongemakkelijkheid tussen de vriendinnen op. “Ellen komt gewoon nog steeds op de vrijdag met Liv eten, maar de sfeer is gespannen. Liv blijft maar roepen dat ze het allemaal niet lust en dat ze patat wil eten en Ellen grijpt niet in. Ik voel me zo ongelukkig en weet niet wat ik nog meer kan doen. Eigenlijk heb ik geen zin meer om voor Ellen en Liv te koken, maar ik vind dat heel lastig om te zeggen.”

Wat kan Nienke volgens jou het beste doen? Moet ze inderdaad niet zo moeilijk doen en op vrijdag kip met patat op het menu zetten? Of vind je dat haar vriendin Ellen dochtertje Liv moet opvoeden? Praat mee in de comments onder dit artikel.

Beeld: Valdemars Magone on Unsplash

Super leuke tip voor avontuurlijke kids

Wat vinden jouw kinderen het allerleukst om te doen? Bij onze jongste staat met de iPad spelen met stip op één, haha! Onze oudste denkt hier anders over. Sophia gaat het liefst zo veel mogelijk naar buiten om te fietsen, te rennen en te spelen. Als ik Helena ervan overtuigd heb de tablet even weg te leggen en met ons mee te komen naar het bos, vindt ze buitenspelen uiteindelijk toch ook het allerleukst. Ravotten, stampen door plassen en moegespeeld weer terug naar huis; ik denk dat het voor onze kinderen de ideale dag is. Als jouw kinderen ook dol zijn op buitenspelen, heb ik een leuke tip …. Verder lezen