Nederland is een waterrijk land. Niet gek dus dat de meeste ouders hun kinderen zo snel mogelijk zwemvaardig zien. “Zo stonden wij er ook in. We gaan vaak op vakantie, we hebben een bootje en wonen dichtbij het water. Het was voor ons dan ook zaak dat onze dochter -nu zeven jaar – zo snel mogelijk een zwemdiploma zou halen. Nou, dat bleek tegen te vallen. Ze zit drie jaar op zwemles en heeft nog steeds geen A-diploma gehaald. En ik twijfel enorm of we het allemaal wel slim hebben aangepakt…”, zegt Floor.

Minder soepel dan gehoopt

Floor en haar man Jason vonden het heel belangrijk dat hun dochter Teddy zo snel mogelijk zou leren zwemmen. “Dat is gewoon essentieel. En hoe lekker als je je daar tijdens een vakantie of op de boot geen zorgen over hoeft te maken? We hebben Teddy dan ook al op de wachtlijst voor het zwemmen gezet toen ze twee jaar was. Vlak voor haar vierde verjaardag was het zo ver: ze mocht aan de slag voor haar A-diploma. Maar dat ging allemaal een stuk minder soepel dan gehoopt.”

Niet meer terug

Al bij de eerste zwemles valt het allemaal een beetje tegen. “Het gaat dan vooral om het watervrij maken. Maar Teddy vond het zo spannend, dat ze de eerste les alleen maar op de kant heeft zitten huilen. En niet alleen zij; de helft van de groep huilde om papa of mama. De meester werkte daar pas net en had weinig ervaring in het lesgeven. Na die eerste les wilde Teddy eigenlijk al niet meer terug.”

Paniek

De week daarop stond de tweede les gepland. “Maar Teddy wilde niet. Huilend zat ze in de auto naar het zwembad en ook in de kleedkamer schreeuwde ze alles bij elkaar. Heel zielig. Ik overhandigde een paniekerig meisje aan de zwemleraar en ben weggegaan. Ik krijg nog steeds buikpijn als ik aan dat moment terugdenk.”

Ziek of buikpijn

Waar de andere kindjes na een tijdje met meer plezier naar het zwembad komen, wordt de drempel voor Teddy alleen maar hoger. “Op de dag van de les zei ze in de ochtend al dat ze ziek was of buikpijn had. Ik wist natuurlijk dat het kwam omdat ze zo opzag tegen het zwemmen. We hebben toen overwogen om haar tijdelijk van zwemles af te halen, zodat ze eerst wat ouder kon worden. Het kleine meisje was immers pas vier en ook net begonnen op school. Maar hier dacht de eigenaresse van de zwemschool heel anders over…”

Even doorzetten

Floor laat zich door de baas van de zwemschool overtuigen om Teddy toch op les te houden. “Zij vertelde dat als Teddy eenmaal in het water lag, ze het gewoon hartstikke leuk vond. ‘Een kwestie van nu even doorzetten dus. Dan komt het plezier vanzelf’, drukte ze ons op het hart. Maar dat plezier? Dat kwam bij Teddy zeker niet vanzelf.”

Klap voor haar zelfvertrouwen

Terwijl Teddy bleef hangen in het eerste badje, mochten de kindjes uit haar groep om de beurt door naar badje twee. “Dat werkte ook niet bepaald motiverend. Het was een flinke klap voor haar zelfvertrouwen om te zien hoe de andere kinderen het zwemmen wél onder de knie kregen. Zowel zij als ik ging steeds meer tegen de dag van de zwemles opzien.”

Naar badje twee

Met bloed, zweet en tranen lukt het Teddy uiteindelijk om van badje één naar badje twee te gaan. “Nou, de vlag kon uit. Dit was goed voor het zelfvertrouwen van Teddy en ineens ging ze met veel meer plezier naar de zwemles. Ze pakte het nog steeds minder snel op dan de andere kinderen, maar ze had in ieder geval geen buikpijn van de zenuwen meer.”

Schamen geen A-diploma

Het is nu ongeveer drie jaar sinds het starten van de zwemlessen. “Eindelijk zit Teddy in badje vijf, het laatste badje voor het afzwemmen voor het A-diploma. Toen ze begon met zwemles was ze bijna vier en inmiddels is ze zeven jaar oud. Bijna alle kinderen in haar klas hebben al hun A, B én C diploma.” Teddy vertelde ook dat als ze haar diploma haalt, ze hem niet mee naar school wil nemen. “Ze schaamt zich ervoor dat ze nu nog geen A-diploma heeft. Ik vind dat zo zielig. Als iemand trots mag zijn dat ze haar zwemdiploma straks in the pocket heeft, dan is zij het wel.”

Spijt als haren op mijn hoofd

Gedurende de jaren, heeft Floor regelmatig overwogen om Teddy bij een andere zwemschool in te schrijven. “Maar de baas van de zwemschool wist me steeds weer te overtuigen om Teddy bij haar te laten. Achteraf heb ik spijt als haren op mijn hoofd dat ik haar niet toch van zwemles heb afgehaald, om een jaartje later pas te beginnen. Een vriendin wees mij er laatst op dat zwemscholen gewoon bedrijven zijn en dat ze er soms alles aan doen om kinderen zo lang mogelijk vast te houden. Zelfs als dit niet goed is voor het kind. Ik heb geen idee of dit hier ook het geval was, maar ik twijfel of ze het belang van Teddy voor ogen hebben gehad.”

B-diploma

Omdat het einde in zicht is, hebben Floor en haar man besloten Teddy het diploma gewoon bij die zwemschool te laten behalen. “Maar voor haar B-diploma overwegen we wel om dit bij een andere zwemschool te doen. Dit is tegen de wens van Teddy in; zij wil het liefst blijven op de plek die ze kent. Maar ja; ik twijfel gewoon heel erg aan de intenties van de zwemschool.”

Afbeelding: Unsplash+