De bevalling was een zware, maar ach wat is Joelle blij met haar meisje. “Ze is de mooiste en ik wil haar aan iedereen laten zien.” Dacht ze. Inmiddels is ze daarvan teruggekomen, want de mensen die op kraambezoek komen, putten haar volledig uit. “Ze vragen gewoon of ze mee kunnen eten. Hoe dan?”

Joelle en Marc zijn sinds kort trots ouders van baby Evi. “Ik ben zo blij met Evi! Toen ik ontdekte dat ik zwanger was, sprong ik een gat in de lucht. Ik wilde altijd zo graag moeder worden. Mijn zwangerschap was geen probleem, ik voelde me heerlijk en trots. De bevalling was wel een dingetje: het was zwaar, lang en best wel pijnlijk. Maar zoals iedereen altijd zegt: ‘als je je baby in je armen krijgt gedrukt, dan vergeet je alle narigheid’. Klopt als een bus.” Vol adrenaline en liefde verlaten moeder en dochter het ziekenhuis en als ze thuiskomen wacht de kraamverzorgster op de dames. “Zij waarschuwde me al dat ik goed mijn tijd moest nemen en me niet moest laten leven gedurende de kraamweken.”

We houden het nog even stil

De eerste twee dagen maken Joelle en Marc nog niets bekend. Familie en vrienden wachten met spanning op het geboortenieuws maar weten niet dat Evi er al lang is. “Ik ben zo blij dat ik dat heb gedaan, zo konden we met z’n drietjes aan elkaar wennen. Dat was heel intiem en fijn. Alleen onze ouders wisten van de geboorte van Evi, maar die wachtten keurig tot wij ze uitnodigden. Vond ik echt heel fijn en groots want ik snap dat je als grootouder gelijk je kleinkind wil zien.” Na een paar dagen maakt Marc mooie foto’s van zijn twee vrouwen en plaatst die trots op social media.

Ze maken er een dagje uit van

“Achteraf denk je: o, hadden we dat maar niet gedaan. Want vanaf dat moment was het over met de rust.” De dagen dat de kraamverzorgster er is, lukt het wel: zij houdt bezoek tegen. “Els was echt goed. Ze stuurde bezoek aan de deur weg met de mededeling dat moeder en dochter rust nodig hebben. Het werkte!” Maar nu Els aan het kramen is bij een ander gezin, moeten Joelle en Marc het zelf doen en dat valt niet mee. “Onze vriendenkring is groot en Marc heeft veel ooms en tantes die hier niet in de buurt wonen en die maken er bijna een dagje uit van.”

Al die goedbedoelde adviezen…

Zo zat tante Fien een middag lang bij de kersverse ouders op de bank. En maar commentaar leveren en goedbedoelde adviezen geven. Joelle werd er niet goed van. “Ik viel om van de slaap en voelde me niet lekker. Fien bleef maar kletsen. Gelukkig greep Marc op een goed moment in en stuurde Fien naar huis. Ze was nog beledigd ook.” Joelle is onaangenaam verrast door al het kraambezoek. Vrienden die normaal gesproken heel fatsoenlijk zijn, veranderen in egoïstische wezens. “Alsof Evi gemeengoed is. Laatst kwam Frank, de beste vriend van Marc, met zijn nieuwe vriendin. Wij hadden haar niet eerder ontmoet en ze bleek super verkouden. Maar ze tilde Evi gewoon op, knuffelde haar met als gevolg dat Evi nu ook verkouden is. Dat snap je toch niet?”

Oeverloos kletsen

Of neem nou de oom en tante van Joelle die notabene om de hoek wonen. “Zij kwamen onaangekondigd bij ons langs, hadden een mand vol cadeautjes mee en eisten hun aandacht op. Eerst koffie met beschuit met muisjes en vervolgens bleven ze maar zitten en oeverloos kletsen. Rond het middaguur bleven ze gewoon zitten en wilden mee lunchen. Marc vond het wel gezellig en zei: ‘joh, geen probleem, eet lekker een boterhammetje mee’. Mijn woeste blikken en mijn nee-schuddende hoofd negeerde hij. Ik trek dit gewoon niet. Ik heb tijd en rust nodig om lekker met mijn meisje te hechten, maar het blijft maar chaos hier.”

Ze maakte Evi wakker

Als een zwanger nichtje van Joelle langskomt, wil ze alles weten over de bevalling. “Geen probleem, wil ik best over praten. Ik zwakte de pijn een beetje af want dat is geen fijn vooruitzicht als je zelf op het punt van bevallen staat. Bovendien is elke bevalling weer anders. Mijn nichtje hing aan mijn lippen en vroeg of ze Evi mocht zien. Geen probleem! Ik liet haar alleen naar het kamertje van Evi gaan. Komt ze beneden zegt ze stralend: ‘Evi lag te slapen dus ik heb haar maar even wakker gemaakt’. Ik dacht dat ik gek werd. Hoezo ga jij een slapende baby wakker maken? Dan ben je toch niet goed bij je hoofd? Maar om de lieve vrede te bewaren zeg ik er maar niks van en slik ik alles in.”

Slopende kraamweken

Joelle kan niet meer. De kraamweken slopen haar en ze heeft Marc gevraagd niemand meer uit te nodigen. “Alleen mijn ouders en schoonouders mogen langskomen, dat vind ik zelfs een soort van fijn, maar verder hoef ik even niemand meer te zien. Normaal ben ik super relaxed en kan ik heel veel hebben, maar ik merk dat ik er overspannen van raak en Evi ook. Ik heb zelfs het idee dat ik langzaam op een postnatale depressie afsteven als ik het bezoek geen halt toe roep. Ik voel me soms een beetje somber en dat is echt helemaal niks voor mij. Ik baal er van, snap dat mensen blij voor ons zijn en graag kennis willen maken met ons wondertje, maar niet ten koste van alles. Bij een volgende baby’tje moeten we dit echt anders doen, want ik trek dit gewoon niet.”

Herken jij je in Joelles verhaal? Hoe ging jij met kraambezoek om? Voelde je je soms ook in het nauw gedreven of hield je de controle? Hoe deed je dat? Praat mee in de comments onder dit artikel.

Foto door RODNAE Productions via Pexels